Wiele psów ma instynktowny lęk przed wodą, co sprawia, że kąpiel lub pływanie jest stresującym doświadczeniem zarówno dla zwierzęcia, jak i właściciela.
Zrozumienie korzeni tego strachu jest pierwszym krokiem do jego przezwyciężenia, donosi .
Badanie, opublikowane w Journal of Veterinary Behaviour (2020)wykazały, że negatywne wczesne doświadczenia (np. nagłe zanurzenie) są częstą przyczyną fobii. Dr. Anna Volkova, zoopsycholog centrum „ZooPraktyka”, dodaje, że cechy rasy (krótki pysk, gęsta sierść) lub po prostu brak obycia z wodą w krytycznym okresie socjalizacji szczeniąt również odgrywają rolę.
Zdjęcie:
Pływanie jest idealnym ćwiczeniem o niskim wpływie na organizm, zalecanym przez American Kennel Club w celu utrzymania zdrowia stawów u aktywnych i starszych psów. Skutecznie rozwija mięśnie bez ryzyka obrażeń typowych dla biegania po twardych nawierzchniach.
Wprowadzaj psa do wody tylko w płytkiej wodzie, gdzie może pewnie stać na łapach. Unikaj głębokiej wody z silnymi prądami lub falami na pierwszych etapach.
Wybór odpowiedniego sprzętu znacznie zwiększa bezpieczeństwo: certyfikowana kamizelka ratunkowa zapewnia pływalność i widoczność. Weterynarz Sergey Morozov podkreśla, że kamizelka jest obowiązkowa dla psów brachycefalicznych, starszych lub tych, które dopiero się uczą.
Wejdź do wody jako pierwszy, okazując spokój i radość, wołając psa czułym głosem. Użyj ulubionej zabawki lub smakołyku, aby zmotywować psa, ale nigdy nie zmuszaj go do wejścia.
Stosuj wyłącznie pozytywne wzmocnienie: hojnie chwal i zachęcaj do każdego kroku w kierunku wody i każdej interakcji z nią. Badania Applied Animal Behaviour Science (2019) potwierdza, że takie podejście zmniejsza stres i buduje trwałe pozytywne skojarzenia.
Zacznij od zabawy na brzegu wody, stopniowo schodząc nieco głębiej w miarę wzrostu pewności siebie zwierzęcia. Krótkie sesje (5-10 minut) są ważniejsze niż długie i żmudne próby.
Uważnie obserwuj język ciała psa: napięta postawa, podkulony ogon lub odwrócony wzrok sygnalizują stres i wymagają natychmiastowego zakończenia sesji. Oznaki rozluźnienia – merdający ogon, zabawne skubanie wody, aktywne ruchy – pokazują, że wszystko idzie dobrze.
Po kąpieli w słodkiej lub szczególnie słonej wodzie należy dokładnie spłukać sierść psa czystą wodą. Dokładnie wysusz uszy, używając specjalnego płynu zalecanego przez lekarza weterynarii, aby zapobiec zapaleniu ucha środkowego.
Jeśli pomimo cierpliwości i pozytywnych metod, strach pozostaje przytłaczający, nie nalegaj i skonsultuj się z wykwalifikowanym zoopsychologiem. Pamiętaj, że nie wszystkie psy muszą lubić pływanie – alternatywne aktywności są również korzystne.
Udany trening pływacki otwiera nowe możliwości wspólnej rekreacji i buduje zaufanie między psem a właścicielem. Proces ten wymaga czasu i wrażliwości, ale rezultat – zdrowy, szczęśliwy i pewny siebie zwierzak w wodzie – jest wart wysiłku.
