Atak paniki to nagły, intensywny atak strachu lub dyskomfortu, który trwa kilka minut.
Objawy fizyczne, takie jak szybkie bicie serca, pocenie się lub zawroty głowy, mogą być tak poważne, że dana osoba czuje się, jakby umierała lub oszalała, donosi .
Chociaż nie ma bezpośredniego zagrożenia, mózg błędnie interpretuje sygnały ciała jako zagrażające życiu, wyzwalając reakcję „uderz lub uciekaj”. Ten fałszywy alarm powoduje, że układ nerwowy mobilizuje wszystkie zasoby organizmu.
Zdjęcie: Pixabay
Kluczowymi czynnikami wyzwalającymi są często stres, przepracowanie, kofeina lub pewne sytuacje, które przypominają o negatywnych doświadczeniach z przeszłości. Zrozumienie indywidualnych czynników wyzwalających jest pierwszym krokiem do zapobiegania atakom.
Jeśli ktoś nie nauczy się radzić sobie z atakami, strach przed kolejnym atakiem może przekształcić się w zaburzenie paniki. Stan ten często prowadzi do unikania miejsc lub sytuacji związanych z paniką, znacznie utrudniając życie danej osoby.
W czasie ataku ważne jest, aby przypomnieć sobie, że jest to stan przejściowy i nie zagraża życiu. Uświadomienie sobie, że doświadczyłeś tego wcześniej i zakończyło się to bezpiecznie, pomaga zmniejszyć intensywność strachu.
Skup się na oddychaniu: weź powolny, głęboki wdech przez nos przez 4 zliczenia, wstrzymaj oddech na 2 zliczenia, a następnie powoli wydychaj powietrze przez usta przez 6 zliczeń. Ta metoda pomaga aktywować przywspółczulny układ nerwowy, który jest odpowiedzialny za relaksację.
Użyj techniki uziemienia: znajdź i nazwij 5 obiektów, które widzisz, 4 dźwięki, które słyszysz, 3 wrażenia dotykowe, 2 zapachy i 1 smak. Ta praktyka przenosi uwagę z doznań wewnętrznych na rzeczywistość zewnętrzną.
Nie próbuj walczyć z objawami lub tłumić strachu – to tylko zwiększa napięcie. Zaakceptuj doznania jako tymczasowe i pozwól im przeminąć, obserwując je bez osądzania, jakby były chmurami na niebie.
Po ustąpieniu fali paniki postaraj się odpocząć i zregenerować siły, unikając nadmiernej stymulacji. Lekka aktywność fizyczna, taka jak spokojny spacer, może pomóc w normalizacji stanu.
W celu długoterminowego radzenia sobie z lękiem należy regularnie ćwiczyć techniki relaksacyjne, takie jak progresywna relaksacja mięśni, medytacja uważności lub joga. Praktyki te zmniejszają ogólny poziom lęku i zwiększają tolerancję na stres.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest złotym standardem w leczeniu ataków paniki, pomagając zmienić wzorce myślenia i zachowania. Praca z wykwalifikowanym terapeutą nauczy Cię, jak identyfikować i kwestionować katastroficzne myśli.
Pamiętaj, że ataki paniki można kontrolować, a przy odpowiednim podejściu ich częstotliwość i intensywność można znacznie zmniejszyć. Poszukiwanie wsparcia u specjalisty i nauka umiejętności samopomocy otwiera drogę do spokojniejszego i bardziej satysfakcjonującego życia.
Przeczytaj także
- Jak rozpoznać ukrytą zazdrość: oznaki i czynniki wyzwalające autodiagnozę
- Jak zamienić zazdrość w przychylność i nie zepsuć sobie życia: proste taktyki dla własnej korzyści
