Wielu właścicieli psów ma do czynienia z rozkopanymi kwietnikami i trawnikami pozostawionymi przez ich zwierzęta.
To zachowanie, choć irytujące, ma swoje korzenie głęboko w przeszłości gatunku, donosi korespondent .
Dzicy przodkowie psów kopali nory w celu schronienia się przed pogodą i drapieżnikami, a także w celach hodowlanych. Ten wrodzony program został zachowany u psów domowych w różnych sytuacjach.
Niektóre rasy, zwłaszcza teriery i jamniki hodowane do polowań na norki, mają genetycznie wzmocniony instynkt kopania. Dla nich nie jest to tylko nawyk, ale wyraz ich natury.
Podczas upałów pies może wykopać dziurę, aby dotrzeć do chłodnej warstwy ziemi i położyć się tam. Jest to naturalny sposób termoregulacji, gdy dostęp do wody lub cienia jest ograniczony.
Zwierzę może zakopać kości, zabawki lub smakołyki, kierując się instynktem oszczędzania nadmiaru jedzenia „na deszczowy dzień”. Ta strategia przetrwania jest istotna na wolności, ale można ją również przenieść do środowiska domowego.
Czasami intensywne kopanie sygnalizuje nudę, brak ćwiczeń fizycznych lub umysłowych. Pies po prostu nie ma gdzie spożytkować swojej energii i znajduje ujście w destrukcyjnej aktywności.
Kopanie może być również oznaką stresu lub niepokoju, na przykład po oddzieleniu od właściciela lub po usłyszeniu głośnych dźwięków. Jest to jeden ze sposobów samouspokojenia się zwierzęcia.
Ciągłe kopanie w tym samym miejscu wzdłuż ogrodzenia często wskazuje na próbę ucieczki spowodowaną strachem, popędem seksualnym lub chęcią eksploracji poza terenem posesji. Ważne jest, aby zrozumieć motywację.
Jeśli nie uda się nad tym zapanować, zachowanie to może stać się kompulsywne i spowodować znaczne szkody w krajobrazie. Zrozumienie przyczyn jest pierwszym krokiem do rozwiązania problemu.Zapewnienie psu alternatywnego, zatwierdzonego miejsca do kopania, takiego jak piaskownica z miękką ziemią, często działa świetnie. Zachęcaj swojego pupila, gdy tam kopie.
Upewnij się, że Twój pies ma wystarczająco dużo ruchu i zabawy umysłowej, aby rozładować nadmiar energii i zmniejszyć prawdopodobieństwo kopania z nudów. Długie spacery i ćwiczenia są koniecznością.
Praca nad przyczynami stresu, wzbogacanie środowiska i konsekwentne przekierowywanie zachowań pomoże zmniejszyć częstotliwość niechcianego kopania. Cierpliwość i zrozumienie naturalnych potrzeb zwierzęcia jest kluczem do harmonii.
Przeczytaj także
- Kot syjamski czy tajski: kluczowa różnica to nie tylko pyszczek i charakter
- Szczepienie kotów latem: kluczowe zagrożenia związane z sezonem – dlaczego nie można przesuwać harmonogramu szczepień
