Wiele osób czuje się naprawdę niekomfortowo, gdy słyszą komplement skierowany w ich stronę.
Uczuciu temu często towarzyszy chęć natychmiastowego sprzeciwu lub zbagatelizowania tego, co zostało powiedziane, według korespondenta .
Korzenie tej reakcji często leżą w głęboko zakorzenionych przekonaniach o własnej niegodności. Doświadczenia z dzieciństwa, krytyka lub porównania mogły ukształtować wewnętrznego krytyka, który odrzuca pozytywną ocenę.
Zdjęcie: Pixabay
Niezdolność do przyjmowania pochwał jest bezpośrednio związana z poziomem samooceny i postrzegania siebie. Osoba może podświadomie wierzyć, że komplement jest nieszczery lub udzielony przez pomyłkę, nie widząc żadnego obiektywnego powodu.
Czynniki społeczno-kulturowe również odgrywają rolę – skromność jest czasami błędnie podnoszona do rangi absolutnej cnoty. W niektórych środowiskach otwarte przyznawanie się do swoich zalet jest postrzegane jako przechwalanie się, co wywołuje strach przed pozytywną oceną.
Psychologowie zauważyli związek między trudnościami w przyjmowaniu komplementów a zwiększonym lękiem lub perfekcjonizmem. Strach przed niespełnieniem oczekiwań w przyszłości powoduje, że obecne uznanie jest dewaluowane.
Konsekwencje ciągłego odrzucania pochwał obejmują utratę okazji do wzmocnienia poczucia własnej wartości i budowania cieplejszych relacji. Ludzie wokół ciebie mogą postrzegać twoją reakcję jako nieszczerą lub zdystansowaną.
Pierwszym praktycznym krokiem jest świadome śledzenie swojej automatycznej reakcji na komplement. Zwróć uwagę na fizyczne odczucia (gorączka, napięcie) i myśli obalające, które pojawiają się w tym momencie.
Zamiast zwykłego zaprzeczenia („Nie ma mowy, to nic takiego!”), zacznij od prostego, szczerego „Dziękuję”. Dodanie krótkiego szczegółu („Dzięki, naprawdę ciężko pracowałem nad tym raportem”) wzmacnia szczerość i akceptację.
Wypróbuj technikę „mentalnego zapisywania” komplementu – wyobraź sobie, że umieszczasz te słowa w bezpiecznym miejscu w sobie. Powracaj do tej pozytywnej informacji zwrotnej w chwilach zwątpienia, przypominając sobie o swojej wartości.
Praca nad przekonaniami wymaga czasu i może wymagać prowadzenia dziennika samoobserwacji lub konsultacji z psychologiem. Poszukaj dowodów na obalenie swojego przekonania o „niegodności”, rejestrując nawet małe osiągnięcia.
Stopniowe przyjmowanie komplementów uczy mózg akceptowania pozytywnych informacji jako ważnych. Wzmacnia to wewnętrzne wsparcie, zmniejsza niepokój i otwiera drogę do bardziej harmonijnych relacji z samym sobą i innymi.
Pamiętaj, że umiejętność przyjmowania komplementów nie jest egoizmem, ale umiejętnością inteligencji emocjonalnej. Pozwala rozpoznać swoje mocne strony i tworzy przestrzeń dla prawdziwego wzajemnego wsparcia w komunikacji.
Czytaj także
- Jak powiedzieć „nie” koledze lub przyjacielowi bez poczucia winy: praktyczne zwroty
- Jak wyjść z apatii: sprawdzone metody psychologiczne przywracające energię
