Wiele osób odczuwa duży dyskomfort i poczucie winy, gdy muszą odrzucić prośbę, nawet jeśli jest to niewygodne lub uciążliwe.
To uczucie może być paraliżujące i może sprawić, że zgodzisz się wbrew swojej woli, donosi .
Korzenie tego problemu często sięgają dzieciństwa, w którym uczono nas, by być wygodnym, posłusznym i przedkładać potrzeby innych nad własne. Wyuczone postawy, że odrzucenie jest samolubne lub niegrzeczne, stają się głęboko zakorzenionymi przekonaniami.
Zdjęcie: Pixabay
Strach przed zrujnowaniem związku lub okazaniem się niemiłym jest potężną wewnętrzną barierą przed stawianiem granic. Przeceniamy negatywną reakcję drugiej osoby i nie doceniamy naszej zdolności do poradzenia sobie z nią.
Na poziomie fizjologicznym odrzucenie może wywołać reakcję stresową podobną do lęku, ponieważ mózg postrzega możliwy konflikt jako zagrożenie. Ciało reaguje uwalnianiem hormonów stresu, zwiększając uczucie dyskomfortu.
Ciągła ugodowość prowadzi do kumulacji zmęczenia, irytacji i wypalenia emocjonalnego. Przeznaczanie zasobów (czasu, energii) na potrzeby innych ludzi ze szkodą dla własnych wyczerpuje rezerwy organizmu.
Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że twoje potrzeby, czas i energia mają taką samą wartość jak potrzeby innych. Wyznaczanie granic nie jest egoizmem, ale podstawowym aktem szacunku dla samego siebie i troski o siebie.
Ćwicz świadome wyrażanie odmowy, zaczynając od małych, bezpiecznych sytuacji. Jasna i uprzejma odpowiedź typu „Dziękuję, że o mnie pomyślałeś, ale tym razem nie dam rady” jest skuteczna i nie wymaga wymówek.
Aby złagodzić odmowę i skupić się na swoich uczuciach lub możliwościach, użyj „oświadczeń”: „Doceniam twoją ofertę, ale czuję, że nie będę w stanie poświęcić jej uwagi, na jaką zasługuje w tej chwili”. Zmniejsza to prawdopodobieństwo, że odrzucenie zostanie odebrane jako osobisty atak.
Pamiętaj, że Twoim obowiązkiem jest jasne i uprzejme zakomunikowanie swojej decyzji, a reakcja rozmówcy jest jego obszarem odpowiedzialności. Nie możesz i nie musisz kontrolować uczuć innych ludzi.
Daj sobie pozwolenie na odczuwanie dyskomfortu po odrzuceniu – jest to normalna reakcja na zmianę nawykowego wzorca zachowania. Z czasem i praktyką intensywność tych uczuć będzie się zmniejszać.
Regularna praktyka wyznaczania granic buduje poczucie własnej wartości i zmniejsza chroniczny stres. Zaczynasz czuć się bardziej kompletny i kontrolować swoje życie.
Nauka mówienia „nie” bez poczucia winy jest drogą do bardziej zrównoważonego, świadomego i satysfakcjonującego życia, w którym twoje zasoby koncentrują się na rzeczach, które są dla ciebie naprawdę ważne. Jest to inwestycja w długoterminowy dobrostan psychiczny.
Przeczytaj także
- Co zrobić, gdy poczucie winy przeszkadza w życiu: kroki do emocjonalnej wolności
- 5 sposobów na zmianę sposobu myślenia: zacznij od nich, a Twoje życie zacznie się zmieniać już teraz
